දයාබර ගේ කුරුල්ලාණෙනි.....,

දයාබර ගේ කුරුල්ලාණෙනි.....,
නව යව්වනියකගේ
සුරත රැගෙන
මුළු ලෝකෙටම ඇහෙන්නට
සතුට භුක්ති විදිමින්
එහාටත් - මෙහාටත්
පියාසර කරමින්
නවාතැන්පලක් සෙවූ නුඹට,
අපි
නවාතැන්පලක්
සකසා දුන්නෙමු........

පුංචි පුංචි රොඩු කැබලි
වරින් වර
පුංචි හොටෙන් ගෙනැවිත්
කූඩුවත් තනාගෙන
නුඹ ඇය සමගින්
එහි පදිංචිවේයැයි
අපි සිතූවෙමු....

මාසයක් දෙකක් යන කොට
පුංචිම පුංචි නුඹේ පැටවුන්ට
රස මසවුළු හොයාගෙන ඇවිත්
ඩිංගෙන් ඩිංග කවන අයුරු
දෑසින් බලන්නට,
ඒ පැටවුන්ගේ
හුරතල්ම හුරතල් කිචි බිචිය
අසා රසවිදින්නට
අපි පෙරුම් පිරූවෙමු.....

ඒත්.........,

අපි තැනූ නවාතැන දුටු නුඹ
අපේ අහිංසක බලාපොරොත්තු
සුනු විසුනු කරමින්
ගියේ ඇයි
වෙනතක....................?

එනු මැනවි යළි
මේ ඉම කරා
ඔබට රැකවරණය දෙමුය අපි.........
නිරතුරුව..

කුමාර.......කුමාර.......

කුමාර......කුමාර...
කුණු කූඩෙ ගෙනියන්න
මේසෙ පිහදාගන්න
යන - එන
ලිපි ගොනු අරං
මේසයෙන් මේසයට
එහාටත් මෙහාටත්
වරක් දෙකක් නොව
සිය දහස් වාරයක්
කොයිතරම් දිව ගියත්
නැහැ නොවැ නිදහසක්
කුමාර.........කුමාර

ලිපි ගොනුව නිවැරදිව
පිළිවෙලට බැදගන්න
රාක්කය පුරා ඇති
විවිධ ලිපි ගොනු වර්ග
එකින් එක පෙලින් පෙල
ලස්සනට අහුරන්න
ලිපියකට අනු පිටපතක්
මොකක්හරි වෙන වැඩක්
නිවැරදිව පැහැදිලිව
කඩිනමින් කරගන්න
සැම දෙනම සැම අතින්
සැම විටම හඩගසයි
කුමාර......කුමාර

උදේ පටං රෑවනතුරු
දවස පුරා
එකම ලෙසින්
දිව යන මුත් ඔපිස් එකක
හිසට කිරුළ අහිමිවගිය
කුමාරයෙක් වෙමිය මමත්...

කෘෂිකර්මාන්තයට නවීන තාක්ෂණය යොදා ගැනීම

කපහං පුතුනි බොරැ කියනාවුන්ගෙ හොටේ

සැනසෙනු මැනවි බුදු දම් පද මෙනෙහිකොට

සුරතල් දියණියේ......

නොබියව නිදමි...

පේදුරු තුඩුව මස්තකයේ
සිරස තියා
නිලාවැලිය පුත්තලමට
දෑත යවා
දෙපතුල
දෙවුන්දර තුඩුවෙන්
මුහුදෙ හොවා
නිදියන්නට හැකිය
නොබියව
දෙනෙත පියා....

සාමයෙ පරවියෝ පියඹති සතර අතේ........

මේ ලක් දෙරණෙ සියවස් ගණනකට පෙර
ඉතිහස් පොතේ ඇති පිටු දහසක් අතර
පියමං කරන විට හමුවන වරින් වර
විරුවනි,රණ බිමට පා නැගු සුපිංබර

උතුරින් හැඩි දෙමළු දකුණින් ගොළු මුහුද
නිදියාගන්න වකුටුව මට පුළුවන්ද
ඔබ පෙව් කිරට කවදා ණය ‍ ගෙවන්නද
කිව් හෙළ රජෙක් ගැන මම සිහිකරන්නද

අහරක් තිබුණාද කුස ගිණි දැණුන විට
හරියට දිය බිදක් ලැබුණද පිපාසෙට
ඒ ලෙස ගත කරපු හැටි තල් අරඹ යට
සිහිනෙන් පෙනෙනවද විරුවනි සැනැසෙන්ට

යුද පෙරමුණේ සතුරා කොයිබද සිටියේ
දෑසට වඩා දෙසවන ඈතට ඇරියේ
ගේ දොර ඉඩ කඩම් ගැන නැහැ වෙහෙසූයේ
ජය හිමිවන තුරුයි දුක් ගිණි ඉසිලූයේ

මතු ලක් දෙරණෙ උපදින හෙළ පැටවුන්ට
බිය සැක නැතිව හෙළ උරුමය රැකගන්ට
රණ බිම තුළදි වැගිරූ ලේ බිදුවලට
තුති මල් පිපේවා විරුවනි ඔබ නමට

කලකට පස්සෙ රන් වන් ඉතිහාස පොතේ
අකුරින් ලියා ගලපා ගත යුතුව ඇතේ
සාමයෙ පරවියෝ පියඹති සතර අතේ
සුන්දර සිනහ මල් දසතින් පිපී එතේ

-කුමාර සෙනෙවිරත්න-

දිලෙන්න පුතුනේ දියණියනේ නුඹ..........

දස දෙස සුපතල
නැණවත් සිතුවිලි
පත් ඉරු තුළ
සටහන් කරලා

මා හැගි පත පොත
පෙළින් පෙළට ඇත
ඔබගෙ මනාපෙට
වෙන් කරලා

මතු මේ දෙරණට
පමණක් නොව නුඹ
ලොවම දිලන
මිණි කිරණ වෙලා

දිලෙන්න පුතුනේ
දියණියනේ නුඹ
පෙරඹර හිරු මෙන්

මෙහි ඇති පොත පත
ගෙන බලලා.....

සමිදුෙන් බුදු සමිදුෙන්.....

මැයි දවසට....

බඹර රැකවල.....

නිමිත්ත ... සීගිරිය නැරඹීමට ගිය පිරිසකට බඹරුන් පහර දීම..‍

ෙල් දහඩිය වගුරුවා
දුක් මහන්සිෙයන්
ගෙඩාල් කැට ඒකින් ඒක
ෙබාෙහා්ම අමාරුෙවන්
උඩට ෙගනැවිත්......

පිපාෙසට දිය බිදක් නැති
මහා ගල් පරිවතය මතට
දිය බදුන් ගෙනෙමින්
ඉදි කල
ඒ මනරම් වූ රාජ මාළිගය
කාශ්‍යප රජුන් දවස......

කාලයාෙග් අැවෑෙමන්
ෙශ්ෂව අැති
නටඹුනින්වත්
වටහා ගනිව්
පැරණි ෙහළ හපන් කම්.......

පහන් සිත් උපදවා
ෙඝා්ෂාව ෙනානගා
ෙදෙනතින් හදවතින්
විදිව් ෙසාබා අසිරිය.....

දහදිෙයන් ගත ෙතමා
රී...රී මාංශ දියකරමින්
සීගිරිය ෙගාඩ නැගූ මිනිසුන්
ෙපර දිෙන්....
බඹර ෙවස්ෙගන
සුරකිනායුරු
බලන් කඩතුරා
හැර දෑෙස්.......

ගං කොමළිය.....

ඒළාර මුත්තණුවනි...........,

මුතණු නරපති
ඒළාර මැතිදුනි.........,

නුඹගෙ පා සලකුණු සොයා
දශක තුනක් පුරාවට
වැසුනු මාවත් දිගේ
නුඹටත් වඩා ඉදිරි පියවරකින්
රජු වන්නට ඊළාම් රාජ්‍යයේ
පිරූවෙමි මම දස පෙරුම්........,

අරඹා උතුරු තල් අරඹින්
දකුණු පොල් රුප්පාව කරා
පුළුල් කළෙමි
සීමා - මායිම්
මගෙ සිහින රාජ්‍යයේ........,

අනාගත කොටි පැටව්
ජය දද නගා මා තැනූ ෙද්ශයේ
වතු පිටිවල තමතමන්ගෙ
යොදවන්නට සිහලයන්
සැකසූවෙමි නොපිරිහෙලා
සැළසුම්
මගෙ සිහින රාජ්‍යයේ.........,

දුටු ගැමුණු ඉදිරියේ
නුඹට සිදු වූ පරිදි
මගෙ බැලුන් බේලෙත් දැං
හුළං ඉවර වෙලා වගෙයි.........,

නුඹ වෙනුවෙන් හැදු සොහොනට
ජනතාවම හිස නැවුවලු
සොහොනක් හැදුනත් මා හට
වරිගෙ ඒකෙක්වත් නවයිද
හෙලයිද -කදුළක් නෙතගින්
මා කළ කී දෑ වෙනුවෙන්............,

- පිරබාහරන්-

මගෙ නිදි මතත් නුඹ අරගෙන ගිහින් නගෙ

නිසසල රැයෙ තනි යහනෙ ගුවන බලා
වැතිරුණු නමුදු මගෙ හදවත අවදි වෙලා
පෙම්බර නුඹෙ වත දිස්වෙයි සිනහා සලා
ඒබැවින් නින්ද මා අතහැර ගිහින් පලා

බැලු බැලු හැම අතෙ කළුවර පලාගෙන
මතුවෙන නුඹෙ මදහස දෙස බලාගෙන
තුන් තිස් පැයෙ වුව ඉමි නිදි වරාගෙන
හැබැහින් නුඹට ළං වෙන්නට හිතාගෙන

හැබැහින් වගෙමයි පෙනුනෙ නුඹෙ දසුන
වැසුමට බයයි නෙත, මැකිලා යාවිද සැණින
ලෙ.. වැල් පවා කකියනමුත් ඉවසගෙන
සිටිනෙමි පෙමියෙ නුඹ දෙස බලාගෙන

උදයෙම ළගට ඒන්නයි ඒක පැතුම මගෙ
පැය කිහිපයක නින්දක් තිබුණන් අගෙ
පෙරළෙමි වකුටු වෙමි කැරකෙමි බමරෙ වගෙ
මගෙ නිදි මතත් නුඹ අරගෙන ගිහින් නගෙ

සද නුඹ දුටුවාද.........?

ස‍දේ ..... සරා...... ස‍දේ...
මීට වසර
‍දෙහස් පන්සිය පනස් ‍‍ දෙකක‍‍ට ‍පෙර
ති‍ලෝ ගුරු බුදු සමිදු
සුමධුර වූ මධුර ම‍නෝහර වූ
ඒ උතුම් සදහම්
‍දෙසූ සම‍යේ...............
මම......,
‍කොතැන ‍කොයි ‍ලෙසින්
‍කො‍හොම හිටියද ?........
සුපුන් සද නුඹ
නුදුටු‍‍වෙද ම‍ගෙ
ඒ කා‍ලෙ ජීවිතය...............

බුදු සමිදු ළගටවත්
යාමට පවා ‍නොහැකිව
ලතැවි ලතැවී
දුක් විද විද
හඩා වැටි වැටී
ඉන්න ඇති මම......
අ‍‍නේ........,
පුන් ස‍දේ....නුඹ
නුදුටු‍වෙද ම‍ගෙ
ඒ කා‍ලෙ ජීවිතය...............

ආත්ම ගණනක්
දුකම විදිමින්
‍ගෙවා දමලා - සසර කත‍රේ
ලබා මිනිසත් බවක් ‍‍මෙලෙ‍සේ
‍සොයමි සැනසුම - සදා සැනසුම.......
අ‍නේ සද ඔබ
කිමද නිහඩව
කියන් හඩගා
ඇ‍සෙන විලසින්........
‍කෙබදු පාපද
‍කෙබදු කරුමද
‍ගෙවා දමමින්
එන්‍‍‍නෙ මෙ‍ලෙසේ.........
සැබෑ ‍‍ලෙස සද
නුදුටු‍වෙද නුඹ
ම‍‍ගේ ජීවය
‍ගෙවෙන අරුමය..........


- ඒ.එම්.සී.‍කේ.‍සෙනෙවිරත්න -