මටත් හොරෙන් මගේ
හදට වැදී.....
සිත ඉකි බිඳිමින්
හඬන පැයේ...
පලවා හරිනට
හදින් කාංසිය
ගං ඉවුර‍ට
පියවර මැන්නේ.....
නිසසල නිල්දිය
දිය රැලි නැගුවද
මගේ නෙත
දිය මතුයෙහිම තියේ.........
ඈතින් දිස්වුන පුන් සඳ
නුඹේ වත ....
මගේ මතකය
වෙන ලොවක ගියේ.....
ගඟ මතුයෙහි හිඳ
පොපියන දෙනෙතින්
පෙර ආදරමතකය පුබුදා......
මා අමතන නුඹෙ ආදර පහසට
ලොල්වෙමි මම මන දොළ සපුරා
බලා ඉන්න බෑ
බලා ඉන්න බෑ.... මට...
තවත් ඉතින් ගං තෙරට වෙලා....
සිප ගනු මැන මා ළයට තුරුළු කර
ආදරයෙන් මගේ සෙනේ... කියා....
No comments:
Post a Comment