එනවිට උදෑසන මම වේගෙන් වැඩට
නෙත නැවතුනා අසලක දැවටුණු රුවට
පෙර කළ ඇසුර ගලනා විට හද ගැබට
පසුකර යන්න බැරි බව දැනුනා පයට
යන මඟ අතැර නැවතී ආපසු බැලුවා
නුඹ වක ගසාගෙන නිදියාගෙන හිටියා
පින්නෙන් සීතලෙන් පීඩාවන් ඉවසා
කුසගිණී ඉවසගෙන ඉන්නා හැටි දුටුවා
පුංචිම කාලේ නුඹ දැක්කට පස්සේ
අද වන විටදි ගතවන විට හැම තිස්සේ
ගෙදරින් ආවේ කෙලෙසද පැනගෙන රිස්සේ
මට නුඹ ගැන දුකකි නෙතු කඳුළැලි බැස්සේ
ටොමියෝ ටොමියො කියලා මම කතාකළා
වැසු නෙතු පියන් හැර පොඩි බැල්මක් හෙලලා
නිදි ගැට කඩාගෙන පැන වලිගය වනලා
හඳුනා ගත්තෙ මම පෙර මිතුරෙක් කියලා
දෙකකුල් මගේ ලෙවකාගෙන යන කලට
පෙර මිතු දමින් මතු වූ සෙනෙහස් සිතට
කුස ගිණි නිසා වැහැරුණු ඒ බලු කයට
බත් පත දිගැර දී මම ආවෙමි වැඩට
No comments:
Post a Comment