පා යුග නගද්දී මා සිප් හල ඇතුලේ
නෙතඟින් හෙලු බැල්මකින් මා හද උමතු කලේ
ඔබ යනෙනා තැනට මා නෙත ගමන් කලේ
වදනින් දෙකෙන් මගෙ ලෝකය වෙනස් කලේ
ටියුෂන් යන්න මම අවසර ගත්ත බලෙන්
නුඹ හා පෙමින් ඉන්නට හැකි උනා ඉතින්
ටියුෂන් එකත් කට් කර කර ගමන් ගිහින්
අද යව්වනය පියඹයි මගේ කඳුළු මතින්
සංසාරය මෙහෙමමයි කියලා අපි හිතුවාට
පාසැල් නොගොස් නුඹ හා පෙම් කෙලියාට
දසකඩ මස පිරෙන්නට තව කල් තිබුනාට
අම්මේ සමාවුව මැන දුක දුන්නාට
අම්මා තාත්තා ගුරුවර ගුරුවරියෝ
සිහිවන විටදි මා ළඟ සිටි සුමිතුරියෝ
සමනල ලොවක මා තනිවම සැරිසැරියෝ
නුඹලා ලඟට දැන්නම් එන්නට බැරියෝ
කළා අනුවණ කමක්
නොවිමසා කිසිවක්
අනේ මගේ නැගණියක්
එසේ නොකරනු මැනවි කිසිවක්
No comments:
Post a Comment