මහ මෙර තරම් උස නැති මුත් කඳු සිඛරේ
පණ නළ රැක ගන්න මම නැග්ගෙමි මිතුරේ
මාවත පුරා වැව් දිය ගලනා අතරේ
ගිම්හානය නුඹට හඩ ගැසුවෙත් අඳුරේ
මගෙ හඩ අසාගෙන අද නුඹ ඇවිදිල්ලා
වැසි දිය නොමැත සැම නැත ඇත වියැලීලා
සතියක් උනේ නැහැ නොවැතව කල් යවලා
නුඹගේ පීඩාව මට දැන් හොඳටම දැනිලා
වැස්සට නියඟයට අධිපති දෙවිවරුනේ
මේ මහ පොළව පවතින්නේ නුඹෙ නමිනේ
මිනිසුන් සතුන් වෙත මෙත් සිත පතුරමිනේ
මින් ඉදිරියට සම ලෙස සෙත සදපන්නේ
No comments:
Post a Comment